✅روز چهارشنبه بیستم اردیبهشت ماه هزار و چهارصد و دو از ساعت ۱۴ تا ۱۷ توفیق حضور در کلاس درس اندیشه سیاسی دوره دکتری جناب آقای دکتر نجفی را داشتم. تاریخ به عنوان مجموعه ی گزاره هایی که در گذشته به وقوع پیوسته است از وجه تعلق به گذشته آینه ی آینده است و می توان با نظر به هستی شناسی و معرفت شناسی گزاره های تاریخی و بهره مندی از قواعد عام ( سنت های تاریخی) به شناخت آینده رفت و از تاریخ عبرت گرفت. متون تاریخی ایرانی- اسلامی از این حیث به عنوان میراث ما می تواند به غنای اندیشه ی سیاسی امروزمان بیفزاید و ضرورت شناخت گفتمان سیاسی و اندیشه ی سیاسی مندرج در متون گوناگون مانند متون فلسفی، شریعت نامه ها، اندرزنامه ها، سیاست نامه ها، اشعار و نثر های ماندگار مانند گلستان ، فتوت نامه ها و … بیش از پیش ضروری است زیرا اندیشه های سیاسی رقیب با ابزارهای گوناگون بنای تنگ نمودن عرصه را برای اندیشه ی سیاسی ایرانی- اسلامی در سر می پرورانند و به دست دادن مناط و روشی معقول و منطقی برای تعیین چارچوب های اندیشه ی سیاسی ایرانی- اسلامی بیش از پیش احساس می شود. عدالت به عنوان دال مرکزی و هسته ی اصلی اندیشه سیاسی ایرانی- اسلامی در متن هایی که مستقیم یا غیر مستقیم به موضوع سیاست پرداخته اند دستگاه فکری اندیشه سیاسی ایرانی- اسلامی را از سایر گفتمان ها و دستگاه های فکری متمایز می کند و موضوعاتی از قبیل قدرت، دولت، ملت، آزادی، مساوات، اخلاق و …ذیل عنوان عدالت تعریف می شوند و داوری در باب هر یک از مفاهیم پیشین یا نوظهور در امر سیاست با متر و مقیاس عدالت صورت می گیرد. بنابراین نمی توان با دستگاه فکری مبتنی بر لیبرالیسم یا سوسیالیسم و یا نظایر آن به داوری در باب آنچه در دستگاه فکری ایرانی – اسلامی( عدالت محور و با مختصات پیش گفته) تولید شده است نشست.
?نورالله اکبری دانشجوی دکتری علوم سیاسی پژوهشگاه علوم انسانی