توهم و “التماس وارونه” روسای غربی و نشانه گذاری “استعمار ذهن”
دکتر موسی نجفی:
این روزها در لحن و کلام روسای غربی بخصوص آمریکایی و انگلیسی و فرانسوی و آلمانی در ارتباط و یا مکالمه با ایران از لفظ “باید” زیاد استفاده می گردد ؛ این بی ادبی و ناترازی در کلام در حالی است که ایران هیچگاه در جایگاه مستعمراتی آنها قرار نداشته ، بلکه از نظر تمدنی و تاریخی و عظمت با هیچ یک از آنها حتی قابل مقایسه نبوده و نیست . این روسای متوهم غربی هر چند در جایگاه حقوقی برتری نیستند که اینگونه با کشوری مثل ایران سخن بگویند ولی پرسش اینجاست این بی ادبی و استکبار کلامی از کجا ناشی می شود ؟
در جواب باید گفت در عصر پسا استعمار بیشترین شلیک غرب بر اذهان و افکار جوامع غیر غربی است ؛ در این افق متوهمانه است که خوی “خود برتر انگاری غرب” نمایان شده و با کلماتی مثل باید و نباید در التماس وارونه آنان روبرو می شویم . (التماس وارونه به این معناست در حالی که به ما محتاج هستند ولی نمی توانند خواست شان را دیکته کنند ، لذا از موضع دستوری سخن می گویند در حالی که ذات کلام و نیت شان احتیاج و التماس است. )
این نحوه سخن گفتن متفرعانه نشانه استعمار ذهن است و مختص عصر پسا استعماری می باشد و پادزهر آن هم “نظریه استعمارزدایی ذهن” می باشد . غیر از موشک های ایرانی که نشان عملی “ما می توانیم ” است ، باید ادبیات پاسخگویی ما هم متناسب با این غرور ملی باشد.