در تاریخ زندگی روی کار آمدن مردان سیاست از ابتدا تا انتها می توان به چند گروه و یا به چند نوع به اصطلاح تیپ شناسی در ارتباط با قبول خاطر مردم اشاره نمود :
?اول : شروع در قدرت با شادی و وداع از قدرت با سوز و گداز مردمی :
نمونه عالی این دسته از رجال بزرگ سیاست مرحوم امام خمینی است که ورودش به ایران با جشن و سرور و در روز رحلت،نیز یکی از بزرگترین سوگواریهای تاریخ شکل گرفت ۰
?دوم : افرادی که با ناله و اندوه یک ملت می آیند ولی رفتن شان روز شادی و هلهله و جشن و سرور مردم است ؛ نمونه این دسته اشخاص ، رضاشاه پهلوی است ۰ با کودتا و قلدری روی کار آمد و بیست سال بعد هم وقتی بوسیله خارجی ها برداشته شد مردم علیرغم اشغال کشور از رفتنش مسرور گشتند ۰ نمونه دیگر این جانوران درنده در عالم سیاست صدام است که روز فرارش روز جشن ملی عراقی ها شد ۰
?شق سومی هم می توان متصور شد؛ سیاستمدارانی که نه آمدنشان برای مردم مهم است و نه رفتن شان؛ لذا تاریخ وقتی کارنامه آنها را بررسی می کند رندانه می نویسد :
نه خانی آمد و نه خانی رفت
?چهارم : اما این گروه جای شگفتی بسیار دارند مردانی در سیاست که روز آمدن شان در قدرت حالا اگر نگوییم همه مردم ، لااقل طیفی از هوادارنشان در خیابانها به جشن و پایکوبی می نشینند و شگفتا که همان جمعیت لحظه شماری می کنند کی دوره مثلا چهار ساله تمام شود تا برای رفتن شان جشنی بزرگتر بر پا کنند ۰ نمیدانم از این گروه چند نفر را می شناسید؟
