سرویس سیاست مشرق– موسی نجفی، نامی است که اهالی علوم انسانی در کشور ما به خوبی می شناسندش و حتی اگر به لحاظ سیاسی و اعتقادی در نقطهی مقابل او باشند، معمولا به این اذعان دارند که او یکی از اهالی اصیل این حوزه است که به پشتوانهی مطالعاتی قوی خود، حرف برای گفتن دارد. او از معدود اساتید علوم انسانی در کشور ما که صاحب نظریه است و در باب تمدن ایرانی-شیعی، هم مکتوبات گستردهای دارد و هم استدلالهای قابل تامل.
در فضای آموزش عالی ما که به هر دلیل، نوعی سکولاریزم و لیبرالیسم آشکار و نهان بر ذهنیت اساتید غالب است، دکتر نجفی از همین بابت انگشتنما و طبعا مورد خصومت و تقابل بوده است
از همین رو، وقتی در تابستان گذشته، نام او به عنوان گزینهی اصلی ریاست بر پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، جایی که نجفی سالها به تدریس مشغول است، مطرح شد، انگشتها روی ماشه رفت تا در یک عملیات روانی-تبلیغاتی هماهنگ، از قرار گرفتن قریبالوقوع یک «داعشی» آکادمیک بر راس این مجموعه اعلام خطر کنند.
لینک مشروح مصاحبه از اینجا قابل مشاهده میباشد.