✅انقلاب اسلامی در دهه پنجم خود بیش از هر زمانی محتاج نقد دلسوزانه و منطقی و درست است ؛ منتها چنین نقدی اولین شرطش این است که به اصطلاح “درون گفتمانی” باشد ۰
? همان طور که در فضای جنگ سرد، نقدهای دو اردوگاه مارکسیستی و لیبرالیستی و ادبیات و معیارهای بکار رفته هر یک علیه دیگری فاقد اعتبار و جواب از سوی دیگری بود؛ امروز نیز نقد و ادبیات و منطق عالم جدید با ایدئولوژی اندیشه ترقی و سکولار نیز در بیان و نوع و میزان آسیب های دهه پنجم انقلاب اسلامی درون گفتمانی تلقی نمی شود و نسبت سنجی و واقع بینی لازم را دارا نمی باشد ۰
?جالب است بدانید نقدهای امام امیرالمومنین علی علیه السلام در نقد سه خلیفه با منطق و درون گفتمان اسلام و قرآن صورت می گرفت ولی بر عکس در زمان خلافت حضرتش ، تمام مخالفت های قاسطین و مارقین و ناکثین با شمشیر و قلدری و خارج از گفتمان دینی تحقق یافت ۰ حتی خوارج نیز که ظاهری دینی داشتند در مقابل صبر و منطق امام و یارانش فقط خشونت و شمشیر را می شناختند البته این به غیر از بی بصیرتی و دست پنهان شامیان و حیله های باند اموی بود که ماهیت اصلی شعارهای خوارجی بود ؛ مانند سپاه داعش که امروز بیرق شان با چوب و وزش باد سازمانهای جاسوسی غربی به اهتزاز در آمده و حرکت می کند۰
?لذا نقد و یا بهتر بگوییم نفی لیبرالیسم سکولار غربی و شاخه ظاهرا دینی شان یعنی سلفی های بنیادگرا دو روی یک سکه بوده و درون گفتمان عالم دینی نبوده و نیست و در نقد جریان بیداری اسلامی و انقلاب اسلامی ایران فاقد وجاهت و ارزش منطقی می باشند۰ این مسئله در ادبیات نقد انتخابات اخیر از سوی غربگریان بیشتر محل دقت و تامل است ۰
